மாகாண சபைகளை இன நெருக்கடிக்கான அரசியல் தீர்வாக முன்வைத்த அரசியலமைப்புக்கான 13 ஆவது திருத்தம் மீண்டும் நெருக்கடிக்குள்ளாகியுள்ளது. வடமாகாண சபைக்கான தேர்தல் விரைவில் நடைபெறும் என அறிவிக்கப்பட்டுள்ள நிலையிலேயே 13 ஆவது திருத்தம் நீக்கப்படவேண்டும் எனவும், அதிலுள்ள காணி, பொலிஸ் அதிகாரங்கள் அகற்றப்பட வேண்டும் எனவும் குரல்கொடுக்கப்படுகின்றது. அமைச்சர்களாகவுள்ள இருவரது தலைமையிலான கட்சிகள் மட்டுமன்றி, சிங்கள- பௌத்த தேசியவாத அமைப்புக்கள் பலவும் இதற்காகக் குரல் கொடுக்கத் தொடங்கியிருக்கும் நிலையில் அரசாங்கத் தரப்பினருக்கு இது பெரும் நெருக்கடியைக் கொடுக்கும் ஒரு விடயமாக மாறியுள்ளது. தற்போதுள்ள நிலையிலேயே வடமாகாண சபைத் தேர்தல் நடைபெறும் அர அரசாங்கத் தரப்பிலிருந்து உத்தியோகபூர்வமாகத் தெரிவிக்கப்பட்டிருந்தாலும் கூட, இந்த விடயத்தில் அரசாங்கம் உறுதியாக இருக்குமா என்ற கேள்வியை பிரதான எதிர்க்கட்சிகள் எழுப்பியுள்ளன.
எதிர்க்கட்சிகள் இவ்விடயத்தில் சந்தேகத்தை வெளியிடுவதற்கு பல காரணங்கள் உள்ளன. குறிப்பாக கடந்த காலங்களில் பௌத்த - சிங்கள தேசியவாத அமைப்புக்களின் அழுத்தங்களுக்கு இணங்கிப்போகும் வழமையையே அரசாங்கம் கொண்டிருந்தது. இதனைவிட வடபகுதியில் அரசாங்கத்தினால் மேற்கொள்ளப்படும் வேலைத் திட்டங்கள் வடமாகாண சபைத் தேர்தலால் பாதிக்கப்படக்கூடாது எனவும் அரசாங்கம் கருதலாம். குறிப்பாக சிங்களக் குடியேற்றங்கள், இராணுவ மயமாக்கல் திட்டங்களைப் பாதிக்காத ஒரு நிலைமை தொடர வேண்டும் என அரசாங்கம் எதிர்பார்க்கலாம். சிங்கள தேசியவாத அமைப்புக்கள் மட்டுமன்றி, இப்போது பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளர் கோதாபாய ராஜபக்ஷவும் வடமாகாண சபைக்கான தேர்தல் மற்றும் 13 ஆவது திருத்தம் என்பவற்றுக்கு எதிராக கடுமையாகக் குரல் கொடுத்திருக்கின்றார். இந்த நிலைமைகள் அரசாங்கத்துக்கு தன்னுடைய நிலைப்பாட்டை மீள்பரிசீலனை செய்ய வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஒன்றை ஏற்படுத்துவதாக அமையலாம்.
அரசாங்கம் 13 ஆவது திருத்தத்தை மாற்றியமைக்காமல் தற்போதுள்ள நிலையின்படியே தேர்தலை நடத்தும் எனக் கூறுபவர்கள் அதற்கு ஒரேஒரு காரணத்தைத்தான் கூறுகின்றார்கள். அதாவது இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் குர்ஷீத் இலங்கையின் வெளிவிவகார அமைச்சர் பேராசிரியர் ஜீ.எல்.பீரிஸிடம் தொலைபேசியில் இது தொடர்பில் கடுமையான கருத்துக்களை வெளியிட்டுள்ளார் என்பது. அதாவது: 13 ஆவது திருத்ததை மாற்றியமைக்கக்கூடாது. பொலிஸ் மற்றும் காணி அதிகாரங்களைப் பறிக்கக்கூடாது என இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் கடும் தொனியில் கூறியிருப்பதாக செய்திகள் வெளியாகியுள்ளன. 13 ஆவது திருத்தம் சர்ச்சைக்குள்ளாகியிருக்கும் ஒரு நிலையிலேயே இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் தமது நிலைப்பாட்டை இவ்வாறு வெளிப்படுத்தியிருக்கின்றார். 13 ஆவது திருத்தம் இந்தியாவின் அழுத்தங்களால் கொண்டுவரப்பட்ட ஒன்று என்பதால் மட்டுமன்றி இனநெருக்கடிக்கு நியாயமான ஒரு தீர்வு காணப்பட வேண்டும் என்ற தமிழகத்தின் உணர்வுகளைப் பிரதிபலிக்க வேண்டியவராக இருப்பதாலும் இவ்வாறாக அவர் தனது நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்தியிருக்கலாம்.
ஆனால், கேள்வி என்னவென்றால் இந்தியாவின் இந்த அழுத்தங்கள் இலங்கையை எந்தளவுக்குப் பாதிக்கும் என்பதுதான். இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் இலங்கையின் மீது அண்மைக்காலத்தில் எந்தவிதமான அழுத்தங்களையும் பிரயோகிக்கக்கூடிய நிலையில் அது இருக்கவில்லை. மறுபுறத்தில் இந்தியாவின் அழுத்தங்களையிட்டு கவலைப்படும் நிலையில் இலங்கையும் இருக்கவில்லை. ஆனால், 13 ஆவது திருத்தம் இந்தியாவின் எண்ணத்தில் உதித்த ஒன்று என்பதால் இதனை இந்தியா விட்டுவிடாது என்ற கருத்தும் சிலரால் முன்வைக்கப்படுகின்றது. வடக்கு கிழக்கு மாகாணங்கள் பிளவுபடுத்தப்பட்ட போதும் இதே கருத்துத்தான் பலரால் முன்வைக்கப்பட்டது. இரு மாகாணங்களும் இந்தியாவால் இணைக்கப்பட்டவை என்பதால் இந்த விடயஙத்தை டில்லி விட்டுவிடாது என வாதிட்டவர்கள் பலர். இரு மாகாணங்களும் பிரிக்கப்படக்கூடாது என இந்தியப் பிரதமர் மன்மோகன்சிங், ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ஷவிடம் சேரடியாகவே கோரிக்கை முன்வைத்தும் இருந்தார். ஆனால், இறுதியில் என்ன நடந்தது என்பது வரலாறு!
இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் 1897 ஆம் ஆண்டில் அதன் பிராந்திய நலன்களுக்காகக் கொண்டுவரப்பட்டதுதான் இலங்கை - இந்திய உடன்படிக்கை. போராளி அமைப்புக்கள் இந்தியாவைத் தளமாகக் கொண்டிருந்தமையால் ஜெயவர்த்தன அரசைப் பணியவைப்பது அப்போதைய ராஜீவி காந்தி அரசுக்கு சாத்தியமானதாக இருந்தது. தற்போது அவ்வாறான நிலை இல்லை என்பதுடன், இலங்கை அரசைப் பாதுகாப்பதன் மூலமாகவே தன்னுடைய நலன்களைப் பாதுகாப்பதற்கு இந்தியா முற்படுகின்றது. கடந்த வருடங்களில் இதற்குப் பல உதாரணங்கள் உள்ளன. ஆக, இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் இலங்கையில் தன்னுடைய நலன்களைப் பாதுகாப்பதுதான் அதற்கு அவசியமே தவிர, 13 ஆவது திருத்தத்தைப் பாதுகாப்பது அல்ல. வடக்கு கிழக்கு இணைப்பை இந்தியா எவ்வாறு கைவிட்டதோ அதேபோல 13 ஐ கைவிடுவதுதான் தனது நலன்களுக்கு உகந்தது என்றால் அதனைச் செய்ய இந்தியா தயங்கப்போவதில்லை. அதேவேளையில், இந்தியாவைத் தாண்டி சர்வதேச சமூகம் இதற்காகக் குரல் கொடுக்கும் என்பதும் எதிர்பார்க்க முடியாததது.
இலங்கைத் தமிழர்களின் உரிமைகளுக்காகப் போராடும் கட்சிகள் எதுவும் 13 ஆவது திருத்தத்தை இனநெருக்கடிக்கான நியாயான தீர்வாக ஒருபோதும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. இதனை அடிப்படையாகக் கொண்டு இது மேலும் மேம்படுத்தப்பட வேண்டும் என்பதுதான் அவர்களுடைய நிலைப்பாடாக இருந்தது. அதனால்தான் ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ஷவும் 13 பிளஸ் என்ற கருத்தை இந்தியத் தலைவர்களிடம் அடிக்கடி கூறிவந்தார். விடுதலைப் புலிகளுடனான போரை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதற்கான உதவிகளைப் பெறுவதற்கு அது ஜனாதிபதிக்குத் தேவையானதாக இருந்தது. ஆனால், போர் முடிந்த பின்னர் 13 மைனஸ் என்பது கூட சாத்தியமா என்ற கேள்விதான் எழுப்பப்படுகின்றது. விடுதலைப் புலிகளைத் தோற்கடித்ததன் மூலம் தமிழ் மக்களின் நியாயமான அரசியல் கோரிக்கைகளையும் முள்ளிவாய்காலில் தோண்டிப் புதைத்துவிட்டதாக பௌத்த - சிங்களத் தேசியவாதிகள் கருதுகின்றார்கள். போர் வெற்றிக்கொண்டாட்டத்தை பிரமாண்டமாகக் கொண்டாடும் அரசாங்கமும் இந்தத் தேசியவாதிகளின் கருத்துக்களைப் பிரதிபலிக்கும் ஒன்றாகவே உள்ளது!
எதிர்க்கட்சிகள் இவ்விடயத்தில் சந்தேகத்தை வெளியிடுவதற்கு பல காரணங்கள் உள்ளன. குறிப்பாக கடந்த காலங்களில் பௌத்த - சிங்கள தேசியவாத அமைப்புக்களின் அழுத்தங்களுக்கு இணங்கிப்போகும் வழமையையே அரசாங்கம் கொண்டிருந்தது. இதனைவிட வடபகுதியில் அரசாங்கத்தினால் மேற்கொள்ளப்படும் வேலைத் திட்டங்கள் வடமாகாண சபைத் தேர்தலால் பாதிக்கப்படக்கூடாது எனவும் அரசாங்கம் கருதலாம். குறிப்பாக சிங்களக் குடியேற்றங்கள், இராணுவ மயமாக்கல் திட்டங்களைப் பாதிக்காத ஒரு நிலைமை தொடர வேண்டும் என அரசாங்கம் எதிர்பார்க்கலாம். சிங்கள தேசியவாத அமைப்புக்கள் மட்டுமன்றி, இப்போது பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளர் கோதாபாய ராஜபக்ஷவும் வடமாகாண சபைக்கான தேர்தல் மற்றும் 13 ஆவது திருத்தம் என்பவற்றுக்கு எதிராக கடுமையாகக் குரல் கொடுத்திருக்கின்றார். இந்த நிலைமைகள் அரசாங்கத்துக்கு தன்னுடைய நிலைப்பாட்டை மீள்பரிசீலனை செய்ய வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஒன்றை ஏற்படுத்துவதாக அமையலாம்.
அரசாங்கம் 13 ஆவது திருத்தத்தை மாற்றியமைக்காமல் தற்போதுள்ள நிலையின்படியே தேர்தலை நடத்தும் எனக் கூறுபவர்கள் அதற்கு ஒரேஒரு காரணத்தைத்தான் கூறுகின்றார்கள். அதாவது இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் குர்ஷீத் இலங்கையின் வெளிவிவகார அமைச்சர் பேராசிரியர் ஜீ.எல்.பீரிஸிடம் தொலைபேசியில் இது தொடர்பில் கடுமையான கருத்துக்களை வெளியிட்டுள்ளார் என்பது. அதாவது: 13 ஆவது திருத்ததை மாற்றியமைக்கக்கூடாது. பொலிஸ் மற்றும் காணி அதிகாரங்களைப் பறிக்கக்கூடாது என இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் கடும் தொனியில் கூறியிருப்பதாக செய்திகள் வெளியாகியுள்ளன. 13 ஆவது திருத்தம் சர்ச்சைக்குள்ளாகியிருக்கும் ஒரு நிலையிலேயே இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர் தமது நிலைப்பாட்டை இவ்வாறு வெளிப்படுத்தியிருக்கின்றார். 13 ஆவது திருத்தம் இந்தியாவின் அழுத்தங்களால் கொண்டுவரப்பட்ட ஒன்று என்பதால் மட்டுமன்றி இனநெருக்கடிக்கு நியாயமான ஒரு தீர்வு காணப்பட வேண்டும் என்ற தமிழகத்தின் உணர்வுகளைப் பிரதிபலிக்க வேண்டியவராக இருப்பதாலும் இவ்வாறாக அவர் தனது நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்தியிருக்கலாம்.
ஆனால், கேள்வி என்னவென்றால் இந்தியாவின் இந்த அழுத்தங்கள் இலங்கையை எந்தளவுக்குப் பாதிக்கும் என்பதுதான். இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் இலங்கையின் மீது அண்மைக்காலத்தில் எந்தவிதமான அழுத்தங்களையும் பிரயோகிக்கக்கூடிய நிலையில் அது இருக்கவில்லை. மறுபுறத்தில் இந்தியாவின் அழுத்தங்களையிட்டு கவலைப்படும் நிலையில் இலங்கையும் இருக்கவில்லை. ஆனால், 13 ஆவது திருத்தம் இந்தியாவின் எண்ணத்தில் உதித்த ஒன்று என்பதால் இதனை இந்தியா விட்டுவிடாது என்ற கருத்தும் சிலரால் முன்வைக்கப்படுகின்றது. வடக்கு கிழக்கு மாகாணங்கள் பிளவுபடுத்தப்பட்ட போதும் இதே கருத்துத்தான் பலரால் முன்வைக்கப்பட்டது. இரு மாகாணங்களும் இந்தியாவால் இணைக்கப்பட்டவை என்பதால் இந்த விடயஙத்தை டில்லி விட்டுவிடாது என வாதிட்டவர்கள் பலர். இரு மாகாணங்களும் பிரிக்கப்படக்கூடாது என இந்தியப் பிரதமர் மன்மோகன்சிங், ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ஷவிடம் சேரடியாகவே கோரிக்கை முன்வைத்தும் இருந்தார். ஆனால், இறுதியில் என்ன நடந்தது என்பது வரலாறு!
இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் 1897 ஆம் ஆண்டில் அதன் பிராந்திய நலன்களுக்காகக் கொண்டுவரப்பட்டதுதான் இலங்கை - இந்திய உடன்படிக்கை. போராளி அமைப்புக்கள் இந்தியாவைத் தளமாகக் கொண்டிருந்தமையால் ஜெயவர்த்தன அரசைப் பணியவைப்பது அப்போதைய ராஜீவி காந்தி அரசுக்கு சாத்தியமானதாக இருந்தது. தற்போது அவ்வாறான நிலை இல்லை என்பதுடன், இலங்கை அரசைப் பாதுகாப்பதன் மூலமாகவே தன்னுடைய நலன்களைப் பாதுகாப்பதற்கு இந்தியா முற்படுகின்றது. கடந்த வருடங்களில் இதற்குப் பல உதாரணங்கள் உள்ளன. ஆக, இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் இலங்கையில் தன்னுடைய நலன்களைப் பாதுகாப்பதுதான் அதற்கு அவசியமே தவிர, 13 ஆவது திருத்தத்தைப் பாதுகாப்பது அல்ல. வடக்கு கிழக்கு இணைப்பை இந்தியா எவ்வாறு கைவிட்டதோ அதேபோல 13 ஐ கைவிடுவதுதான் தனது நலன்களுக்கு உகந்தது என்றால் அதனைச் செய்ய இந்தியா தயங்கப்போவதில்லை. அதேவேளையில், இந்தியாவைத் தாண்டி சர்வதேச சமூகம் இதற்காகக் குரல் கொடுக்கும் என்பதும் எதிர்பார்க்க முடியாததது.
இலங்கைத் தமிழர்களின் உரிமைகளுக்காகப் போராடும் கட்சிகள் எதுவும் 13 ஆவது திருத்தத்தை இனநெருக்கடிக்கான நியாயான தீர்வாக ஒருபோதும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. இதனை அடிப்படையாகக் கொண்டு இது மேலும் மேம்படுத்தப்பட வேண்டும் என்பதுதான் அவர்களுடைய நிலைப்பாடாக இருந்தது. அதனால்தான் ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ஷவும் 13 பிளஸ் என்ற கருத்தை இந்தியத் தலைவர்களிடம் அடிக்கடி கூறிவந்தார். விடுதலைப் புலிகளுடனான போரை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதற்கான உதவிகளைப் பெறுவதற்கு அது ஜனாதிபதிக்குத் தேவையானதாக இருந்தது. ஆனால், போர் முடிந்த பின்னர் 13 மைனஸ் என்பது கூட சாத்தியமா என்ற கேள்விதான் எழுப்பப்படுகின்றது. விடுதலைப் புலிகளைத் தோற்கடித்ததன் மூலம் தமிழ் மக்களின் நியாயமான அரசியல் கோரிக்கைகளையும் முள்ளிவாய்காலில் தோண்டிப் புதைத்துவிட்டதாக பௌத்த - சிங்களத் தேசியவாதிகள் கருதுகின்றார்கள். போர் வெற்றிக்கொண்டாட்டத்தை பிரமாண்டமாகக் கொண்டாடும் அரசாங்கமும் இந்தத் தேசியவாதிகளின் கருத்துக்களைப் பிரதிபலிக்கும் ஒன்றாகவே உள்ளது!
No comments:
Post a Comment