கூட்டமைப்பின் டில்லி விஜயம் சாதிக்கப்போவது என்ன?

தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் தலைமை மீண்டும் அடுத்த மாதம் 10 ஆம் திகதி புதுடில்லிக்கு காவடி எடுக்கவுள்ளது. கிழக்கு மாகாண சபைத் தேர்தலில் மக்கள் தமக்கு வாக்களித்து வெற்றியைப் பெற்றுத் தந்தால் ஏதோ அதிசயங்கள் காத்திருக்கின்றன என்பது போல பரப்புரை செய்து வந்த சம்பந்தன் குழுவினர், ராவூப் ஹக்கீமின் ஆதரவுக்காகக் கெஞ்சிக் கூத்தாடி  முடிந்திருக்கும் நிலையில், இப்போது இந்தியத் தரப்பைச் சந்திப்பதற்காக புதுடில்லி புறப்படுகின்றார்கள்.

வழமைபோலவே இந்தியா தொடர்பான மாயைகள் கிளப்பப்படுகின்றன. மகிந்த ராஜபக்‌ஷ அரசின் மீது இந்திய அரசு அழுத்தங்களைக் கொடுத்து தீர்வொன்றைப் பெற்றுத் தந்துவிடும் என்பது போல கதைகள் வெளியாகிக்கொண்டிருக்கின்றன. இலங்கை தொடர்பான சர்வதேச மீளாய்வுக் கூட்டம் ஜெனீவாவில் நவம்பர் மாதம் நடைபெறவிருப்பதும், அதில் இந்தியாவின் பங்கு முக்கியமானதாக இருப்பதும் உண்மையாக இருந்தாலும், இனநெருக்கடித் தீர்வில் அழுத்தம் கொடுக்கும் நிலையில் இந்தியா உள்ளதா என்பதும், கூட்டமைப்பினரின் இந்திய விஜயம் இந்த விடயத்தில் செல்வாக்கைச் செலுத்துவதாக இருக்குமா என்பதும்தான் இன்று ஆராயப்பட வேண்டியவையாக உள்ளன.

கிழக்கு மாகாண சபைக்கான தேர்தலில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு வெற்றிபெற வேண்டும் என இந்தியா அக்கறை காட்டியது உண்மைதான். தமக்கு சார்பான ஒரு தரப்பு கிழக்கு மாகாணத்தை நிர்வகிப்பது தமக்கு வசதியானதாக இருக்கம் என டில்லி கருதியிருக்கலாம். சுமர் 6,500 வாக்குகளால் ஆட்சியமைப்பதற்கான சந்தர்ப்பத்தை கூட்டமைப்பு தவறவிட்டடிருந்தாலும்கூட, 11 ஆசனங்களைப் பெற்றுக்கொண்டதன் மூலம் தமிழர் தரப்பின் பிரதான பிரதிநிதிகள் தாம்தாம் என்பதை கூட்டமைப்பு மீண்டும் ஒருமுறை வெளிப்படுத்திக்கொட்டியிருந்தது.

இருந்த போதிலும், அரசுடனான பேச்சுக்களைப் பொறுத்தவரையில் கூட்டமைப்பின் இந்த வெற்றி எந்த விதமான மாற்றங்களையும் ஏற்படுத்தும் ஒன்றாக இருக்கப்போவதில்லை. அரசாங்கம் தன்னுடைய நிலைப்பாட்டை மாற்றிக்கொண்டு கூட்டமைப்பினரை ஓடிவந்து கட்டியணைக்கப்போவதுமில்லை.

கூட்டமைப்பைப் பொறுத்தவரையில் தேர்தலில் பல வாக்குறுதிகள் அவர்களால் வழங்கப்பட்டது. தம்மை வெற்றி பெறச்செய்வதன் மூலமாக அரசுக்கு எதிரான சர்வதேச அழுத்தங்களை அதிகரிக்கலாம் என்பது அவற்றில் ஒன்று. குறிப்பாக போர்க் குற்றச்சாட்டை மேற்குலகம் தூக்கிப் பிடிப்பதற்கு இந்தத் தேர்தல் முடிவுகள் வழிவகுக்கும் என்பது கூட்டமைப்பின் கருத்தாக வெளிப்பட்டது. நவம்பரில் நடைபெறவிருக்கும் ஐ.நா.வின் இலங்கை தொடர்பான மீளாய்வுக் கூட்டத்தை இலக்காக வைத்துத்தான் கிழக்கு மாகாண சபைக்கான தேர்தலை ஒரு வருடம் முன்கூட்டியே நடத்துவது என்ற முடிவை அரசாங்கம் எடுத்திருந்தது என்றாலும் கூட, இத்தேர்தலின் முடிவுகள் அவ்வாறு குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்துவதாக இருக்கும் என நம்பமுடியாத நிலைதான் உள்ளது.

தமக்கு வாக்களித்த மக்களின் எதிர்பார்ப்புக்களை நிறைவேற்ற முடியாத நிலையில் தற்போது இந்திய விஜயத்தை வைத்து கொஞ்சக்காலத்துக்கு படம் காட்டலாம் என கூட்டமைப்பின் தலைமை நினைக்கின்றது. இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் இலங்கை விவகாரத்தில் கையாலாகத்தனத்திலேயே அது தொடர்ந்தும் உள்ளது. உள்நாட்டு வெளிநாட்டு அழுத்தங்கள் காரணமாக இலங்கைக்கு எதிராக அமெரிக்கா ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேரவையில் மார்ச் மாதம் கொண்டு வந்த தீர்மானத்துக்கு ஆதரவாக இந்தியா வாக்களித்தது. அதற்குப் பழிவாங்கும் வகையில் மகிந்த அரசு நடத்தும் தாக்குதல்களில் தற்காப்பு நிலையில் மட்டுமே இந்தியாவினால் நிற்க முடிகின்றது.

இந்தியாவின் இந்த கையாலாகத்தனம் கூட்டமைப்பின் தலைவர்களுக்குத் தெரியாததல்ல. இம்மாத முற்பகுதியில் கடுமையான எதிர்ப்புக்களின் மத்தியில் ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்‌ஷ இந்தியாவுக்குச் சென்று வந்திருக்கின்றார். தமிழகத்தில் தீக்குளிப்பு, தூதரகம் முற்றுகை, மத்திய பிரதேசத்தில் வைகோவின் வீதிமறிப்புப் போராட்டம் என்பவற்றுக்கு மத்தியில் மகிந்த ராஜபக்‌ஷவுக்கு இந்தியப் பிரதமர் மன்மோகன்சிங் இராப்போசன விருந்தளித்துக் கௌரவித்தார். இந்திய ஜனாதிபதி பிரணாப் முகர்ஜியும் ஜனாதிபதி மகிந்தவை சந்தித்துப் பேச்சுக்களை நடத்தினார். இந்தச் சந்திப்புக்களின் போது இனநெருக்கடி தொடர்பில் எந்தவிதமாகவும் இந்தியத் தரப்பு கேள்வி எழுப்பவில்லை. அழுத்தங்களையும் கொடுக்கவில்லை.

தனது இந்தியப் பயணத்துக்கு முன்னோடியாக ஒரு உபாயத்தை மகிந்த கையாண்டார். தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் தலைவர் இரா.சம்பந்தனை அவசரமாக அலரி மாளிகைக்கு அழைத்த அவர், குறுகிய காலப் பேச்சுவார்த்தை ஒன்றை நடத்தினார். கிழக்கு மாகாண சபைத் தேர்தல் தொடர்பாகவும், இன நெருக்கடிக்கு அரசியல் தீர்வைக் காண்பது தொடர்பாகவும் இச்சந்திப்பின்போது முக்கியமாக பேசப்பட்டது.

இனநெருக்கடிக்கு அரசியல் தீர்வு காணப்படவேண்டுமாயின் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு பாராளுமன்றத் தெரிவுக்குழுவுக்குள் வரவேண்டும் என ஜனாதிபதி 'வழமைபோலவே' இந்தச் சந்திப்பின்போதும் அழைப்பு விடுத்தார்.

கூட்டமைப்பின் தலைவரும் இதற்கு வழமையான பதிலையே கொடுத்தார். "நீங்கள் வழங்கிய வாக்குறுதிகளை முதலில் நிறைவேற்றுங்கள். பாராளுமன்றத் தெரிவுக்குழுவுக்குள் வருவதையிட்டு பின்னர் பார்க்கலாம்" என்பதுதான் சம்பந்தனின் பதிலாக இருந்தது.

"இந்தியப் பயணத்தை முடித்துககொண்டு வந்த பின்னர் இது தொடர்பாக ஆராயலாம்" என சந்திப்பை முடித்துக்கொண்டு சம்பந்தனை வழியனுப்பிவைத்தார் மகிந்தர்.

இன நெருக்கடிக்கான தீர்வைப் பொறுத்தவரையில் இந்தச் சந்திப்பில் எந்த முக்கியத்துவமும் இல்லை. ஆனால், மகிந்தரைப் பொறுத்தவரையில் இதில் முக்கியத்துவம் ஒன்றிருந்தது. சமாதானப் பேச்சுக்கள் பற்றி இந்தியாவில் சொல்வதற்கு இந்தச் சந்திப்பு உதவியது. "டில்லி புறப்பட முன்னர் சம்பந்தனை சந்தித்தேன். இனி கொழும்பு திரும்பியவுடன் பேச்சுக்களை மீண்டும் ஆரம்பிப்போம்"  என மகிந்த இந்தியத் தரப்புக்கு மகிந்தர் சொல்ல, இந்தியத் தரப்பு மௌனமாக்கப்பட்டுவிட்டது.

இந்தியாவை மகிந்தர் மௌனமாக்குவதற்கு சம்பந்தர் தாராளமாக உதவியிருக்கின்றார். மகிந்தவின் இராஜதந்திரத்துக்கு சம்பந்தர் மீண்டும் பலியாகியிருக்கின்றார்.

இதனைச் சொன்ன மகிந்தர் மற்றொரு விடயத்தையும் இந்தியத் தரப்புக்கு நாசூக்காகப்போட்டுவைத்தார். "கூட்டமைப்புடன் பேச்சுக்களை ஆரம்பிக்க நான் தயார். அவர்கள்தான் பாராளுமன்றத் தெரிவுக்குழுவுக்கு வருகின்றார்கள் இல்லை" எனப் புகார் செய்தார் மகிந்தர். இந்தியத் தரப்பு அதனை ஏற்றுக்கொண்டுவிட்டது. கூட்டமைப்பு பாராளுமன்றத் தெரிவுக்குழுவுக்குச் செல்வது ஒன்றுதான் பேச்சுக்களை மீண்டும் ஆரம்பிக்க ஒரே வழி என இந்தியத் தரப்பு இப்போது கருதுவதாகத் தெரிகின்றது.

ஆக, அக்டோபர் 10 ஆம் திகதி கூட்டமைப்பினர் டில்லி செல்லும் போது அங்கு அவர்களுக்குக் காத்திருக்கும் செய்தி என்ன என்பது இப்போது தெளிவானது. "பாராளுமன்றத் தெரிவுக்குழுவுக்குச் செல்லுங்கள்" என்ற செய்தியே சம்பந்தக் குழுவினருக்குச் சொல்லப்படப்டபோகின்றது. ஆக, மகிந்த தரப்புக்கு அல்ல சம்பந்தன் தரப்புக்கே இந்தியா அழுத்தம் கொடுக்கப்போகின்றது. இதற்கு சம்பந்தன் தரப்பு 'தயங்கினால்', "நீங்கள் போங்கள்..மிகுதியை நாங்கள் பார்த்துக்கொள்கின்றோம்" என இந்தியா சொல்லலாம்.

இப்போதுள்ள நிலையில் மகிந்தவைச் சாந்தப்படுத்துவதுதான் இந்தியாவுக்குள்ள தேவை. இலங்கை, பர்மா, ஆப்கானிஸ்தான் போன்ற நாடுகளை மையப்படுத்தி இந்தியாவைச் சுற்றிவளைக்கும் வியூகத்தை சீனா வெற்றிகரமாக வகுக்கின்றது. இலங்கையைத் தளமாகக் கொண்டு இந்தியாவை வேவுபார்க்கும் திட்டங்களை பாகிஸ்தான் வகுத்திருக்கின்றது. (இது பற்றி மற்றொரு கட்டுரையில் விரிவாகப் பார்ப்போம்) இலங்கையுடன் பகைமையை வளர்ப்பதன் மூலம் தமக்கு எதிரானவர்களுடனேயே கொழும்பு இணைந்துகொள்ளும் என்பதுதான் இந்தியாவின் பிந்திய கண்டுபிடிப்பு.

அதனால் கொழும்பைக் குளிர்விப்பதற்கான செயற்பாடுகளை முன்டுக்க வேண்டிய நிலையில் டில்லி உள்ளது. இதன்மூலமகவே தமது எதிரிகளின் பிடியிலிருந்து கொழும்பை விடுவிக்கலாம் என டில்லி கருதுகின்றது. இதனைவிட கொழும்பின் மீது அழுத்தங்களைக் கொடுப்பது தமக்கே பாதகமானதாக அமையும் என டில்லி அஞ்சுகின்றது.

தமது இந்தியப் பயணத்தின்போது தமிழக முதலமைச்சர் ஜெயலலிதாவையும் சந்திக்கப்போவதாக மாவை சேனாதிராஜா தெரிவித்திருக்கின்றார். ஜெயலலிதாவைப் பொறுத்தவரையில் இலங்கைப் பிரச்சினையில் சம்பந்தப்பட்ட எந்தத் தரப்பையும் சந்திப்பதில்லை என்பதில் அவர் உறுதியாகவுள்ளார். இந்த நிலையில் கூட்டமைப்பை அவர் சந்திப்பார் என்பது எதிர்பார்க்கக்கூடியதல்ல. வெறுமனே மக்களுக்கு படம்காட்டுவதற்காகத்தான் இதனை அவர் சொல்லியிருக்க முடியும்.

அதேவேளையில் வடபகுதியிலுள்ள பாதுகாப்ப வலயங்கள் தொடர்பாக டில்லியிடம் முறையிடப்போவதாக சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் கூறியிருக்கின்றார். இது தொடர்பில் கூட்டமைப்பு எத்தனையோ தடவை முறையிட்டுள்ளது. இந்தியாவால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. இப்போது மட்டும் ஒன்றும் நடந்துவிடப்போவதில்லை என்பதும் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரனுக்கு தெரிந்துதான் இருக்கும். நாம் இந்தியத் தரப்பக்கு சொன்னோம். அவர்கள் அதனையிட்டு கவனமாக செவிமடுத்தார்கள் என்று செய்தி கொடுக்கக்கூடியதாக இருக்குமே தவிர வேறு எதுவும் நடக்கப்போவதில்லை.

ஆக, கிழக்கு மாகாண சபைத் தேர்தலில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு 11 ஆசனங்களைப் பெற்றுக்கொண்டிருக்கின்றது என்பதற்காக மகிந்த அரசின் மீது இந்தியா அழுத்தங்களை அதிகரிக்கும் என்பது எதிர்பார்க்கக்கூடியதல்ல. டில்லி விஜயத்தின் போது இது கூட்டமைப்புக்கு தெளிவாக உணர்த்தப்படும். இனிமேலாவது இந்தியாவைக் காட்டி அரசியலை நடத்தாமல் தமது சொந்தக் காலில் நின்று அரசியல் செய்வதற்கான உபாயங்களை கூட்டமைப்பின் தலைமை வகத்துக்கொள்ள வேண்டும்.